(Greek text version. Click here for German version)
Η αποβίβαση από το αεροπλάνο παίρνει κάποια ώρα, γιατί το προσωπικό δεν είναι και τόσο εξοικειωμένο με τέτοιες καταστάσεις. Αλλά με λίγη υπομονή βρήκαμε όλοι μαζί μια λύση. Με το που βγήκα έξω, οι πρώτες εικόνες δεν μού ήταν εντελώς ξένες. Είναι κι αυτοί νότιος λαός. Η νοοτροπία και οι χειρονομίες μού θυμίζουν κάπως την Ελλάδα.
Στο αεροδρόμιο μας περιμένει η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος που έχουμε νοικιάσει. Είναι εκεί με το αυτοκίνητό της, ένα μικρό αμάξι, δίθυρο, αλλά φανταστείτε: Τρία άτομα, το αναπηρικό καροτσάκι και τα μπαγκάζια μας χώρεσαν όλα εκεί μέσα! Η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος είναι πολύ συμπαθητική και πρόθυμη να μας βοηθήσει. Μένει με τον σύντροφό της και την κόρη της στο ίδιο σπίτι, όπου βρίσκεται και το διαμέρισμα που θα μείνουμε, μερικά μόνο μέτρα από το κύμα, την παραλία «Praia de futuro». Επίσης, ψωνίζει και φροντίζει για το φαγητό μας.
Το διαμέρισμα δε μπορούμε να πούμε ότι είναι κατάλληλο για ΑμεΑ.Τα δωμάτιά μας βρίσκονται στον πρώτο όροφο και πρέπει να ανεβούμε 16 σκαλοπάτια. Μάλιστα, στο τέλος του, το κομμάτι αυτό του κλιμακοστασίου κάνει μια στροφή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε, δηλαδή να ξεπεράσουμε τα εμπόδια με ανθρώπινη βοήθεια και να βρούμε πρωτότυπες λύσεις. Χάρη στους βοηθούς μου, Άκη και Upiera, μπορώ να ανεβώ τη σκάλα, όμως στο μπάνιο δεν μπορώ να μπω. Ντους θα κάνω στον κήπο, με το λάστιχο. Ευτυχώς, στο ισόγειο υπάρχει βεράντα, όπου θα μπορούμε να περνάμε την ώρα μας, και στον πρώτο όροφο θα πηγαίνουμε μόνο για ύπνο.